Macelleria polleria
In ons dorpje aan de vrij stille hoofdstraat, waar ik op uitkijk, is een Macelleria Polleria, een slagerij en poelier, gevestigd. Een in Italie veel voorkomende combinatie. De winkel is altijd dicht, afgesloten met het klassieke traliehek. Op de winkelruit kun je lezen dat hij slechts geopend is op zaterdagochtend van 8.30 tot 13.00 uur. Het zakje is van de slagerij uit een dorp verderop, slagerij Cellai in Forcoli, een iets drukker dorp, met een doorgaande weg, altijd goed (beter) voor de "handel".
Die winkel is geopend op normale werktijden, "onze" winkel slechts zeer beperkt. Als ik op zaterdag in mijn appartement verblijf, koop ik daar graag het vlees. Meestal maar voor een of hooguit 2 avonden en dus nooit heel veel. Over het algemeen runnen twee dames de winkel op zaterdagmorgen. Zij arriveren rond de klok van acht met een bestelwagentje en stallen eerst het vlees uit in hun zaak. De toonbank is niet vol, waarschijnlijk weten zij precies welke afzet verwacht wordt. Vooral de lokale ouderen kopen hier hun wekelijkse portie vlees: biefstukken, worsten, hele kippen, salami, hammen, etc..
Ook in de slagerij geldt dat het vooral een ontmoetingsplaats is. De dames steken af en toe bij toerbeurt over naar de Bar of de Coop, een paar gevels verderop in de straat. Als er niemand in de winkel is, kun je ze daar vinden en lopen zij met je mee terug naar hun zaak.
Nu maar hopen dat deze slagerij nog een tijdje open blijft. Ik vrees met grote vrezen, tot twee jaar geleden was de winkel ook nog open op donderdagmorgen, inmiddels dus niet meer. De concurrentie van de grote "supermercato" met verpakt vlees en de eigen slager blijkt moordend voor deze kleine ondernemers.
In ons dorpje aan de vrij stille hoofdstraat, waar ik op uitkijk, is een Macelleria Polleria, een slagerij en poelier, gevestigd. Een in Italie veel voorkomende combinatie. De winkel is altijd dicht, afgesloten met het klassieke traliehek. Op de winkelruit kun je lezen dat hij slechts geopend is op zaterdagochtend van 8.30 tot 13.00 uur. Het zakje is van de slagerij uit een dorp verderop, slagerij Cellai in Forcoli, een iets drukker dorp, met een doorgaande weg, altijd goed (beter) voor de "handel".
Die winkel is geopend op normale werktijden, "onze" winkel slechts zeer beperkt. Als ik op zaterdag in mijn appartement verblijf, koop ik daar graag het vlees. Meestal maar voor een of hooguit 2 avonden en dus nooit heel veel. Over het algemeen runnen twee dames de winkel op zaterdagmorgen. Zij arriveren rond de klok van acht met een bestelwagentje en stallen eerst het vlees uit in hun zaak. De toonbank is niet vol, waarschijnlijk weten zij precies welke afzet verwacht wordt. Vooral de lokale ouderen kopen hier hun wekelijkse portie vlees: biefstukken, worsten, hele kippen, salami, hammen, etc..
Ook in de slagerij geldt dat het vooral een ontmoetingsplaats is. De dames steken af en toe bij toerbeurt over naar de Bar of de Coop, een paar gevels verderop in de straat. Als er niemand in de winkel is, kun je ze daar vinden en lopen zij met je mee terug naar hun zaak.
Nu maar hopen dat deze slagerij nog een tijdje open blijft. Ik vrees met grote vrezen, tot twee jaar geleden was de winkel ook nog open op donderdagmorgen, inmiddels dus niet meer. De concurrentie van de grote "supermercato" met verpakt vlees en de eigen slager blijkt moordend voor deze kleine ondernemers.
Reacties
Een reactie posten